زبان شعر و عشق
author
Abstract:
شعر غنایی یا عاشقانه که شاعر در آن، احساسات و عاطفههای درونی خود را آشکار میسازد از عمدهترین نوع شعر به شمار میرود و کاربرد اشعار عرفانی و ستایشی در این نوع شعر بسیار گستردهتر از غنائیات اروپایی است. اشعار عاشقانه و غنایی در شعر فارسی از سالهای میانی سدة سوم، یعنی از نخستین روزگار پیدایش شعر دری آغاز شد و قدیمترین نمونۀ آنها را در ابیات بازمانده از حنظلة بادغیسی مییابیم، لیکن دورة کمال اشعار غنایی در زبان فارسی از قرن چهارم آغاز شد، نخستین غزلهای دلانگیز فارسی را رودکی سرود و در نیمة اوّل قرن پنجم، غزل و تغزّل در شعر فرّخی، کمال بسیار یافت. در بعضی از اشعار انوری، ظهیر فاریابی، خاقانی، نظامی، جلالالدّین محمّدبن عبدالرّزّاق، غالباً چاشنی عشق محسوس است. عاشقانههای سنایی در قرن ششم هجری و عطّار در سدة هفتم از امتیازات خاصی برخوردار است. عاشقانههای زمینی و عرفانی به ترتیب به وسیلة سعدی و مولانا به اوج خود رسید و زمینه را برای پیدایش نابغة غزل فارسی، یعنی لسانالغیب حافظ شیرازی در قرن هشتم هجری فراهم نمود. غنائیات فارسی، پس از آن مبتلای تکرار مضامین و مفاهیم گردید و در مجموع بعد از آن در عرصة شعر فارسی، نبوغی خارقالعاده مشاهده نگردیده است.
similar resources
استعارههای مفهومی عشق در زبان شعر و زبان روزمره (رویکرد تطبیقی)
مقالۀ حاضر به بررسی تطبیقی استعارههای مفهومی عشق در زبان شعر و زبان روزمره میپردازد. این مقاله درصدد یافتن پاسخ این پرسشها است که مفهومسازی عشق در دو گونة شعری و عادی فارسی معاصر چه شباهتها و تفاوتهایی با هم دارند. همچنین، به فرض وجود شباهت ساختاری، چه عواملی موجب تفاوت و تمایز استعاره های شعری از استعاره های قراردادی در زبان روزمره می شود. بدین منظور، عبارات استعاری از زبان روزمره و اشعا...
full textمقایسة شعر «عشق بتان» رشید وطواط با شعر «ذخیرة» آپولینر
کالیگرام(Calligramme)، نوعی شعر کانکریت(Concrete poetry)است که گیوم آپولینر(1918-1790)، شاعر فرانسوی، آن را برای اوّلینبار در ادبیّات فرانسه مطرح کرد و بنیاد نهاد. کالیگرام در زبان فرانسه، به معنای خطّاطییا نقّاشیخط است. در اصطلاح ادبی، نوعی جریان شعری است که از ترکیب سه هنر: نوشتار، گرافیک و خوشنویسی ایجاد میشود. نوع چینش و ترکیب واژهها و جملات نوشتاری شعر کالیگرام، به گونهای است که یک تصویر گ...
full textعشق به همسر در شعر معاصر ایران
تا پیش از عصر مشروطیت، معشوق شعر فارسی، غالباً با سیمایی کلّی، مبهم، فاقد هویت عینی و غرق در هالهای از تقدس و رازناکی در شعر شاعران تجلی مییافت. اما از عصر مشروطه با ظهور گفتمان های تازه؛ از جمله توجه به جایگاه زن و فردیت او در عرصهی جامعه و خانواده، ماهیت معشوق دگرگون شد و چهرهای ملموس و عینی یافت. آن معشوق رازآمیز، آرمانی و آسمانی، مبدل به معشوقی زمینی و این جهانی شد با جلوههای مادی و محس...
full textMy Resources
Journal title
volume 5 issue 14
pages 7- 18
publication date 2015-04-21
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023